Δεκαοχτώ ψωμιά
Μια φορά κι έναν καιρό σε κάποιο μικρό χωριό ζούσε μια ηλικιωμένη χήρα με τον μονάκριβο γιο της. Η ζωή θες, οι κακοτυχίες θες, έκαναν την χήρα αρκετά δύστροπη και δύσκολη στην συμπεριφορά και σκληρή στην καρδιά χωρίς κανένα ίχνος συμπόνιας μέσα της για τους άλλους. Σχεδόν με όλους τους γείτονές της αλλά και τους συγγενείς της είχε προ- βλήματα και μάλωνε με όλους συνεχώς, όμως του γιου της δεν χαλούσε κανένα χατίρι και γινόταν τελείως άλλος άνθρωπος μαζί του από την α- πέραντη αγάπη και αδυναμία που του είχε. Άλλωστε γι’ αυτήν ήταν το μόνο πράγμα που της είχε μείνει στον κόσμο για το οποίο είχε λόγο για να ζήσει. Τέτοιο ήταν το δέσιμό της μαζί του που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή της χωρίς αυτόν. Τα χρόνια όμως περνού- σαν γρήγορα και όπως όλα τα παιδιά του κόσμου έτσι και το παιδί της χήρας μεγάλωνε εξίσου γρήγορα και με τα λίγα και τα πολλά έφτασε και σε ηλικία γάμου, ηλικία όπου θα έπρεπε να βρει την κατάλληλη γι’ αυ- τόν γυναίκα και να κάνει κι αυτός με την σειρά του την δική του οικογέ- νεια και παιδιά. Η μητέρα του ούτε που ήθελε να φανταστεί πως θα μοι- ραζόταν την αγάπη του μοναχογιού της με κάποια άλλη γυναίκα άσε που φοβότανε κιόλας ότι μπορεί όταν παντρευόταν ο γιος της να έφευγε μα- κριά σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα. Τότε τι θα απογίνονταν αυτή η καψε- ρή; Μόνη κι έρημη σε ένα άδειο σπιτικό, κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους τι τάχα να αποζητούσε πια από την ζωή της; Και μόνο με την σκέψη αυτή τρόμαζε και δεν έκλεινε μάτι τα βράδια. Από την άλλη, έβλεπε πως ο γιος της ήθελε πολύ να κάνει την δική του οικογένεια και δεν της πήγαινε η καρδιά να του χαλάσει τα σχέδια. Όταν μάλιστα ο νεαρός ερωτεύθηκε μια κοπέλα από το χωριό τους, άρχισε να σκέφτεται πως παρόλο που ή- ταν μαλωμένη με τους γονείς της, ίσως και να ήταν μια καλή λύση. Ήταν από το ίδιο χωριό και επομένως δεν υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να φύ- γουν για άλλα μέρη όταν με το καλό θα παντρευόντουσαν. Όμως δεν της έφτανε αυτό. - Μητέρα θα μας δώσεις την ευχή σου;
